Thursday, April 20, 2017

Kiedy mam serdecznie dość Tajpej (czasami, choć nie często), uciekam gdzieś na południe, najlepiej na nasza wioskę pod Tainanem. Tym razem wybraliśmy się trochę na spontana do Taidong 台東. Oczywiście wsią tego ogromnego miasta nie można nazwać, a i populacja przekracza populacje Sosnowca ;) Ale... Czułam się jak na wsi. Gorąco, słonecznie, czyste powietrze, powolni, super przyjaźni ludzie i PRZYRODA!! Właściciele hotelu trzymające świnie jako swoje pupilki, i dziwny lot, przypominający jazdę tramwajem. Wsiadasz, nawet dziecka nie trzeba przypinać, jesz na szybko kanapkę i wysiadasz za 40 min - z właśnie tym kojarzy mi się teraz Taidong. :D 

(Zdjęcia bez filtrów - zwyczajny brak czasu) :)













Thursday, February 23, 2017

Kiedy coś obrzysliwie-pełzającego jest w odległości 3cm od moich ust, to nie mogę tego nie nazwać "prawie pocałunkiem". 
Ok. Muszę opisać parę przygód z karaluchami. Oj nieeee... To nie są małe, centymetrowe karaluszki, to są zmutowane, gnojopodobne stworzenia wielkości palca. 
Jeden z nich zamieszkał w pokoju mojego dziecka. A czemu? Bo kiedy przez cztery miesiące siedziałam sobie w Polsce, moja teściowa powsadzała pod biurko kartony po wiatraku, grzejniku, i czymś tam jeszcze!!! Czy biurko do tego służy? Na Tajwanie niestety tak. (mam ochotę wsadzić jakiegoś mema typu BITCH PLEASE...) 
I cóż mądra JA zaczęłam robić. A co zaczęłam robić, zaczęłam rozgrzebywać kartony. Tak bardzo chciałam odzyskać cholerne biurko i użyć go do tego, do czego zostało przeznaczone! 
Rozgrzebuję, rozgrzebuję... Patrzę, małe gówienka. No takie, bąki wielkości 3mm. Powiedzcie mi, jaki normalny owad robi 3-milimetrowe bąki? Ja też nie miałam pojęcia. Może to jaszczurka? Jaszczurki są sweet, nie są paskudne, mają ładny zielonkawy kolor i wydają miłe piszczące dźwięki.
Ha-ha-ha. Rozmarzyłam się. Wyciągając kolejny karton, nagle wyskoczył na mnie gnojopatologiczny, przerośnięty owad. Wyskoczył i spieprzył pod łóżko... Moja reakcja była najzwyczajniejsza na świecie: aaaaaaaaaaaaaaaaa, łeeeeeeeeeee, aaaaaaaaaaaaa, kuuuuu***aaaaaa!!!

Dzwonie do męża, mąż daleko. Dzwonię do teściowej, ok! Zaraz przyjdzie teściu! 
Ufffff. Zaraz zabijemy gnoja wielkości palca, a potem spuszczę go w kiblu. (uśmiech od ucha do ucha). Już przyszykowałam psikadło do unicestwienia paskudziaka.

Przyszedł teściu... Patrzy pod łóżkiem... i mówi: ahahahahaha, to tylko karaluch! 
Myślę: Facet, ja wiem, że to karaluch. To jest mutant, a nie karaluch. Mówię: To niech mi tata pomoże go zabić. 
Odpowiedź teścia: ahahahahaha, Tajwan ma dużo karaluchów. Niech siedzi pod łóżkiem, kiedyś zdechnie. 
Myślę: WTF, Jeszcze jedno "ahaha" a wyjdę z siebie, stanę obok i pęknie mi żyłka. Mówię: No to co teraz?
Odpowiedź: Nic, idę do domu.


Moja kolejna reakcja po usłyszeniu zamykających się drzwi: nieeeee, jaaaaa nie mogę, kuuuu***aaaa gdzie ja trafiłam. 

No nic, odsunęłam łóżko. Karaluch wyskoczył prosto na mnie, nie mając innej drogi ucieczki. Przebiegł pod moim kolanem. Z borzydzenia wygięłam się, chrupnęło mi coś z kręgosłupie, ale... Napsikałam na niego zabijaczem! XD i koniec. Zaniosłam go, chwytając za 5-centymetrowy wąsik do kibla. Cyknęam na spłuczkę. The End.

Potem dwie godziny myłam karalusie gówienka, nucąc w głowie piosenkę "What a wonderful world". Nie wiem czy to piosenka triumfatorów, ale właśnie ona towarzyszyła mi do końca dnia.

A z innych opowieści: Kiedyś ciężarna samica karalucha wleciała mi we włosy (one jeszcze latają). A jeszcze karaluch siedział na moim kasku, kiedy ja jechałam na skuterku. Moje reakcje przypominały te w.w. 

Friday, January 13, 2017

Kiedy Tajwańczycy pytają mnie: "co można jeszcze zobaczyć w Katowicach?". Oczywiście "Nikisz" - odpowiadam. I zawsze robię na kierowcę. :D Ot tak sobie na Nikiszowiec nie dojedziesz bez znajomości języka. No chyba, że marzysz o tym po nocach. Ale Tajwańczycy bynajmniej o istnieniu Nikisza nie wiedzią. Także, biorę samochód, pakuję znajomych i ruszamy. 

Parę dni temu moja dobra znajoma z Tajwanu odwiedziła tę niezwykłą dzielnicę. Była zachwycona, czego nie mogę powiedzieć o jej reakcji na centrum Katowic. Każde wielkie miasto ma fajną starówkę (Katowice oczywiście też). No i centra handlowe wyrastają jeden po drugim - tu galeria Katowicka, tam galeria Krakowska, Złote Tarasy, jakieś Plazy, Supersamy itp. I w każdym miasteczku studenckim i typową studencką uliczkę znajdziemy... pełną knajpek z browarami 4+1 gratis. Centrum Kato niczym niezwykłym się nie wyróżnia. Ale moim skromnym zdaniem takie wyjątkowe, a wręcz unikatowe miejsca jak dzielnica Nikiszowiec, powinny być wyszczgólnione w pierwszej kolejności. Wiadomo, że nie przynoszą kasy inwestorom, i nie znajdziemy tam McDonaldów i Zar ale chyba właśnie o to chodzi. Pokazuję kawałeczek prawdziwej kultury Śląska.

Szanujmy nasze kultury, bo kto jak nie my. :)

Dziękuję mojej koleżance RouGu za to, że była zachwycona, że podobało jej się i że dała mi do zrozumienia, o czym powinnam opowiadać i gdzie zabierać kolejnych znajomych. W końcu Polska jest piękna, a Katowice nawet mnie zaskakują!








Thursday, December 29, 2016



Винегрет, a mówiąc po polsku "winegret" to pyszna sałatka, znana mi z niepamiętnych czasów. Jest jedną z podstawowych sałatek na różnych imprezach, a także kochają ją ludzie wiecznie siedzący na diecie. W poście o barszczu wspominałam, że za dawnych czasów ludzie nie zawsze mogli sobie pozwolić na rarytas w postaci "mięcha", a więc kolejnym super zamiennikiem bogatym w białko był winegret.

A więc:


Co należy przygotować?
- buraki
- kiszone ogórki
- gotowane ziemniaki
-gotowana marchew
- biała fasola
- kiszona kapusta (opcjonalnie)
- sól, pieprz
- olej słonecznikowy (może być oliwa z oliwek)


Jak to się robi?
1. siekamy wszystko (oprócz fasoli i kapusty) w drobną kostkę
2. mieszamy, doprawiamy do smaku i zalewamy olejem

Nie podaję proporcji, gdyż każdy robi winegret według własnego uznania. Ja uwielbiam buraki, więc moja sałatka będzie raczej słodkawa. Moja mama zaś, musi nawrzucać dużo ogórków i kapusty (sama nigdy nie dodaję kapusty). Mój tato lubi fasolę i ziemniaki, także jemu osobno wrzucamy dodatkową garć :D 
Przepis bardzo prosty, bardzo zdrowy i niesamowicie smaczny!

Enjoy! :) 




Wednesday, December 14, 2016

Pozwiedzać - koniecznie! Przy czym, wszystko co się da!

Zamieszkać - hmmm... niekoniecznie ;)


Azja jest kontynentem na tyle różnorodnym i heterogenicznym, że musiałabym chyba poświęcić rok na każdy kraj. O co mi chodzi? Europa przecież też jest ogromna, można się nazwiedzać do woli. Tak! Ale tutaj chodzi o kolosalne różnice między każdym krajem: alfabet i pismo (japoński, wietnamski, chiński, tybetański...), świątynie, jedzenie, postrzeganie kobiet, postrzeganie piękna itp. 
Jednak Azja nie jest tak lekko dostepna jak Europa, a to kusi najbardziej. I nawet jak będziemy na głodzie chlebowym, ziemniakowym, a produkty mleczne będą nam się już po nocach śniły, trzeba będzie zacisnąć zęby i wytrzymać! Nie znajdziemy polskich sklepów, nie znajdziemy nic, do czego byliśmy przyzwyczajeni. I to jest wspaniałe, Azja jest na bank miejscem, gdzie musisz wyjść ze swojej strefy komfortu. A kiedy jeszcze mamy możliwość porozmawiać z mieszkańcami... cacy! Oczywiście tybylcy zaczynają ode mnie uciekać, kiedy zmierzam w ich stronę, układajac w głowie pytania. Cóż, takie zwiedzanie jest najlpesze! A kiedy jeszcze ktoś cię do siebie zaprosi... Ach. Cud, miód i orzeszki. Nie będę się więcej rozpisywac. Trzeba jechać, zwiedzać, czerpać energię i cieszyć się każdą minutą.

Natomiast mieszkanie w Azji jest wyzwaniem. Dla mnie. Czasami mam tak serdecznie dość Tajpej, że mam ochotę wrócić do Polski. Czasami czuję, że na Ukrainie, opętanej kryzysem i wojną jest mi bardziej komfortowo niż na Tajwanie. Chociaż moja azjatycka egzystencja ogranicza się do brudnego, przeludnionego Tajpej, i do mojej ulicy, śmierdzącej ściekami i tofu (często mam chwile słabości, chyba poprzedzone upałami :D ) Dziwne, ale taki sam niesmak czułam w Jakarcie, a najgorzej było w Hong Kongu. Niesamowite miejsce! Ale po roku mieszkanie w HK, dostałabym nerwicy i oczopląsu. Na szczeście na Tajwanie jest inaczej. Wystarczy spakować rzeczy i uciec do rodzinnej wioski na południe. Kilka dni bez prysznica spokojnie wytrzyam, ale przynajmniej będe otoczona przyrodą! Och tak, Tajwan ma niesamowitą przyrodę. Tak niesamowitą, że kocham tę wyspę, uwielbiam. A czasami mam jej serdcznie dość. Przeżywam właśnie kryzys emigranta. Zdałam sprawę, że mieszkam w paskudnych warunkach, a moje biedne dziecko będzie to uważać za normalne... (kill me now) Euforia pierwszego roku minęła jeszcze na studiach, a następnym stadium powinna być akceptacja, czy, jak ja to nazywam, pogodzeniem się losem. Mam nadzieję, że do tego trzeciego stadium dożyję szybko i bezboleśnie. Narazie na samą myśl o powrocie na Tajwan (został mi tylko miesiąc) mam ochotę się rozpłakać. 

No ale cóż. Zwiedziać Azję mam w planach i będę to robić, mam nadzieję, do końca swoich sił. Powracać na Tajwan co kilka miesięcy jest moim marzeniem. A jak tylko poczuję przesyt, będę zębami wygryzać drogę ucieczki. 
Po porstu, niestety albo stety, na chwilę obecną chicałabym mieszkać gdzie indziej.  ;) 



















Kuala Lumpur - analogiczne miasto do Tajpej. Petronas Towers robią wrażenie, mniej więcej takie jak Tajpej 101. Ale zamieszkać tam na pewno bym nie chciała.
















Poniżej centrum Jakarty w nocy. Niestety Jakarta nie zalicza się do bezpiecznych miast. W przeciwieństwie do Tajpej, gdzie nocną porą nic nam nie grozi :)






















Malutkie, a jednak wielkie państwo-miasto, trochę przypominające New York. Hong Kong zachwyca swoją dynamiką. 






Yogyakarta i okolice - najpięknięsze miejsca w Indonezji
























Bali - co do plaż, nie mogę nic powiedzieć, ale kulturowo, wyspa jest wyjątkowa. Ludzie przemili, uśmiechnięci i bardzo pomocni. 


Monday, December 5, 2016

Jak na razie będzie to ostatni tekst o szoku kulturowym, który mój mózg musi codziennie przetwarzać. Ale muszę, muszę, bo się uduszę... Opowiedzieć o tym, jak rodziłam na Tajwanie.

Pominę szczegóły samego procesu. Ale były pewne rzeczy, na które zwróciłam uwagę:


1. Zacznę od pozytywów.

Dobra opieka, szpital super. Ekipa pielęgniarek i pielęgniarzy niesamowita, mili i pomocni, na zawołanie w dzień i w nocy. Wyszłam zadowolona, w podskokach i z uśmiechem na twarzy.


2. Co mnie, lekko mówiąc, "zdziwiło".

Bardzo podobało mi się to, że dzieci znajdują się w innej jednostce po drugiej stronie piętra. Leżą w osobnych, sterylnych pomieszczeniach, gdzie oprócz rodzica+jednej osoby towarzyszącej, ludzie mają zakaz wejścia. Dlaczego mnie to cieszy? No tak, muszę wspomnieć, że Tajwanki nie myją rąk z mydłem. A tajwańscy mężczyźni w ogóle. Więc w szpitalu co 5 minut puszczana była przypominajka pt.: Myjcie ręce/ myjcie ręce/ myjcie ręce. Lekarze i pielęgniarki oczywiście to czynili, ale nie pacjenci i ich rodziny! Także jestem szczęściarą, że moje dziecko leżało daleko od dodatkowych zarazków. 

Byłam zadziwiona również tym, na ile nowi rodzice nie chcą odwiedzać swoje nowonarodzone pociechy. Obok mnie leżała dziewczyna, która AŻ JEDEN RAZ odwiedziła synka! Stwierdziła, ża musi odpocząć, a poza tym, to już jest jej drugie dziecko! No dobra, nie wiem czemu to drugie dziecko jest dla niej takie "nie teges". Wyglądała na normalną, szczęśliwą, uśmiechniętą mamusię. No a odpoczynek? Tak! Jest szalenie ważny, ale przecież to nasza nowa dzidzia!!! My heart is melting!!! Ja nie potrafiłam zasnąć, póki mnie nie zawieźli do małej. Już nie wspomnę o karmieniu piersią.

Cóż. Karmienie piersią, karmienie piersią... Czułam się jak na pustni. Na całą wielką salę do karmienia siedziałam tylko ja. Cicho, głucho. Brakowało świerszcza. Przez bite 3 dni miałam przeogromne pomieszczenie dla siebie. Nawet kotarek nie musiałam zasłaniać. Może to ja tak trafiłam, ale nie widzałam żadnej innej dziewczyny, która przykuśtykałaby na ten drugi koniec korytarza, żeby nakarmić maleństwo. Nigdy! A może się mijałyśmy? Chociaż w przeszklonym pomieszczeniu obok pielęgniarki cały czas oblatywały dzieci z butlą. Z resztą, mnie też namówiły na "odpoczynek" od karmienia. Never!!! Będę sama karmić i koniec! 

Bardzo mnie zdziwiło to, że moje dziecko nie mogło być wypisane na 3 dzień, a mnie już chcieli pożegnać do domu. A to, że karmię? Oh well. No to zapłaciłam kolejne 300zł za kolejną dobę w szpitalu. A co tam! Jak szaleć, to szaleć! :D Gdyby tak każda karmiąca musiała zostać tę ekstra dobę, to szpital zrobiłby ładny utarg. Hmmmm, może one dla tego nie chcą karmić.....  :O 


3. To, co doprowadziło mnie do łez. (frustracja siedzi do dziś)

Żarty żartami, ale jednej rzeczy nie rozumiem i nie zrozumiem. A mianowicie: Do czarnej rozpaczy i wybuchu płaczu doprowadziła mnie higiena na sali poporodowej. Dokładnie mówiąc, ubikacja i prysznic. Ok, leżałam w pokoju z trzema innymi kobietami. To oczywiście mi różnicy nie zrobiło. To, że ich mężowie przebywali tam z nimi, też nie. Ale do cholery, dlaczego ja i ci faceci mieliśmy jeden kibel i jeden prysznic!!! Aż dwóch facetów (albo jeden pechowiec  dwa razy) widzieli mój biały tyłek. Pukać też ich nikt nie nauczył. Że niby to ja mam zamykać drzwi od środka? Jestem parę godzin po porodzie, krwawię jak zarżnięte zwierzę, jestem blada, mogę upaść, pierdyknąć łbem o zagrzybiałą ścianę i tyle mnie było! Czy oni w ogóle używają te swoje mózgoczaszki czasami? I to nie mycie rąk. Skad wiem? Bo po wyjściu tych facetów nawet umywalka była sucha!!! Fuj i jeszcze raz fuj. :( I ten wiecznie obejsrany klozet, pokryty złotymi kropelkami. Nawet deski nie mieli sił podnieść. Musiałam za każdym razem czyścić ten kibel. Cód, że nie złapałam jakiejś salmonelli, rzeżączki albo innego genitalio-syfa. A przynajmniej mam taką nadzieję. Siedziałam taka cała załamana na tym "publicznym gender kiblu", a tu jeszcze dwa trzęsienia ziemi. I wtedy postanowiłam: Jeżeli przeżyję i przyjdzie mi znowu rodzić na TW, to następnym razem wsadzę do wyprawki Domestosa! 

No i tak mi minął mój pobyt w szpitalu :) 

Poniżej ja, mała i jej wystawiony język - 07.07.2016.


Saturday, November 19, 2016


Jeżeli wybierasz się na Tajwan, zapraszam do mojego Q&A. Wszystkie pytania były realnie zadawane przez ludzi, wybierających się na wyspę po raz pierwszy! To, co udało mi sie spamiętać, wpisałam niżej. Here we go! :)

Tajwan - Pytania i Odpowiedzi

1. W jakim stanie są drogi?
- W dość dobrym. Autostrady mają po 8 pasów. Drogi miejskie są gładkie, bez jam.


2. Czy opłaca się wynajmować samochód?

- Jeżeli jedziemy rodziną, to tak (chociaż w Tajpej najlpeiej korzystać z metra / samochodem będziemy stali w korkach. Na Tajwanie jeździ się automatami.
- Jeżeli jedziemy sami / w dwójkę, to bardziej się opłaci wypożyczyć skuter. W takich miejscach jak Taroko / Kenting najlpeiej poruszać się właśnie skuterem. (wymagane jest osobne prawo jazdy na skuter ALE, nikt nigdy nikogo nie sprawdzał :P).


3. Czy ruch jest prawostronny?
- Tak.


4. Gdzie najlepiej bookować hotel/hostel w Tajepej?
- Najlepiej przy krzyżówce dwóch nitek metra (czerwona i niebieska to mój faworyt), albo przy czerwonej nitce. (Najwięcej atrakcji znajduje się właśnie przy stacjach czerwonej linii)


5. Czy komunikacja miejska jest droga?
- Jest bardzo tanio. Taksówki również są stosunkowo niedrogie. 


6. Czy dogadamy się po angielsku?
- Może być problem w małych miejscowościach, chociaż na pewno znajdzie się ktoś, kto nam w końcu pomoże. W Tajpej, Gaoxiung, Tainan i innych dużych miastach nie powinno być prolemów. 


7. Czy jedzenie na mieście jest drogie?
- Jest bardzo tanie, więc nie musimy iść do najblizszego marketu i kupować suchy prowiant :)


8. Jak wygląda sprawa wody pitnej?
- Wody mineralnej na wyspie nie znajdziemy (oprócz bardzo drogich importowanych typu Evian). Woda jest filtrowana i sprzedawana w butelkach po 1.5zł za pół litra. Z kranu pić absolutnie odradzam, nawet kiedy bardzo suszy!!! W hotelach/hostelach mogą znajdować się automaty z wodą (ciepłą i zimną).


9. Czy na Tajwanie je się psy/ koty/ robaki?
- Nie. Ale można znaleźć stoiska z wężami przy niektórych Night Marketach. :D


10. Gdzie mogę wymienić walutę?

- Kantorów jako takich nie ma. Walutę wymieniamy w banku. W soboty, niedziele i święta banki są zamknięte. 

11. Czy należy się szczepić i na co?

- Ja nie szczepiłam się przeciwko tropikalnym chorobom. Moi znajomi również nie. Więc to jest kwestia bardzo indywidualna. Polecam jednak szczepienie przeciwko żółtaczce typu B. 

12. Czy wegetarianie będą mieli co jeść?
- Tak. Na Tajwanie jest bardzo dużo stoisk wege i buddyjskich stołówek, w których też nie spożywa się mięs, a wybór zachwyca. 


13. Jak wygląda sprawa z Internetem?
- Darmowe Wi-fi znajdziemy w McDonaldach, Starbucksach i przy stacji metra (należy się zarejestrować). Oczywiście w naszym hostelu/ hotelu też. link tutaj


14. Czy Facebook, Google i Youtube będzie dizałać?
- Tak. 


15. Jak dostać się z lotniska do miasta?

- Jeżeli przylatujemy na Songshan airport, to metrem. Lotnisko znajduje się praktycznie w środku miasta.
- Jeżeli przylatujemy do Taoyuan airport, należy iść do kas biletowych i kupić bilet na autobus do Taipei Main Station albo do YuanShan (gdzie nam wygodniej). "Niedługo" powinno też zadziałać specjalne metro, pędzące do Tajpej - bliżej nieokreślona przyszłość. :) link tutaj


16. Czy metro jest czynne całodobowo?
Nie. Pociągi zaczynają kursować od 6 rano do 24. link tutaj

17. Czy sklepy są czynne całodobowo?
- Małe sklepy wielobranżowe, takie jak Seven 11 albo Family Mart są czynne całodobowo. Znajdziemy w nich absolutnie wszystko!

18. Czy można pić alkohol w miejscach publicznych?
- Na Tajwanie mało kto pije w miejscach publicznych. Karane to nie jest. :)

19. Czy wszędzie zapłacimy kartą?
Niestety. Nalezy zawsze mieć przy sobie gotówkę. 

20. Jak wygląda kwestia garderoby?
Zimą mega zimno, latem upalnie gorąco. Najlepsze mieisące dla podróżowania to: październik-listopad i marzec-kwiecień. 

Tyle na razie przyszło mi do głowy! Jeżeli jakieś możliwe pytania i odpowiedzi pominęłam, bardzo proszę o napisanie w komentarzu. Polecam również zajrzeć do mojego starego postu MUST KNOW o Tajwanie